നഗരത്തിലെ നാഴികമണി

തിരക്കാണെന്നും തിരക്കാണ്‌
തിരക്കാണെനിക്കെന്നും
നഗരമേ തിരക്കാണ്‌.
ആറുനാൾ കാത്തിട്ടു നീയാർക്കോ-
നീട്ടിയവെള്ളിയാഴ്ചയിൽ
ദുഃഖം ചടഞ്ഞിരിപ്പാണ്‌.

ഉഷ്ണരാശിയിൽ കണ്ണീർ തിളയ്ക്കുമ്പോൾ,
വിളയറ്റ പാടങ്ങളിൽ കണ്ണീരുറയുമ്പോൾ
കിനാക്കളിൽ ചോപ്പുചേർക്കും
വാഗ്ദത്തമൊരു നല്ലനാളിനായ്‌-
തുടികൊട്ടി പാട്ടുപാടാൻ
എനിക്കില്ല നേരം, തിരക്കാണ്‌.

തങ്ങളിൽ വംശങ്ങൾ മരണം കൊയ്യുന്ന തെരുവുകളിൽ.
അന്തമില്ലാതലയും ഘടികാരസൂചി ഞാൻ
അന്യർക്കുവേണ്ടി ആർക്കോവേണ്ടി കറങ്ങിത്തളർന്ന്,
കൃത്യമിടവേളകളിൾ കിതയ്ക്കുമ്പോൾ ചുമയ്ക്കുമ്പോൾ
എന്നാത്മാവിൻ പ്രകമ്പനങ്ങൾ നഗരമേ നിൻ നേരമളക്കും-
നാഴിക മണിയൊച്ചകൾ, വെറും മണിയൊച്ചകൾ..

നഗരമേ.. വിധി തൻ മരക്കുരിശേന്തുന്നു ഞാൻ.
അതിൽ ദുരിത സൂചകങ്ങൾ തറച്ചു തിരിയ്ക്കുന്നു നീ;
എന്റെ വിതുമ്പലുകൾ വിനാഴികകളാകുന്നു
വിലാപങ്ങൾ ആത്മാവിൽ വീണുടയുന്നു.
ഉഷ്ണം തിളയ്ക്കും ഉച്ചകളിൽ ഇറ്റുവറ്റില്ല നീരില്ലുറക്കമില്ല.
ഉണ്ണാത്ത വയറിനായി ഉരിയാടുമേതു വേദാന്തം?

മനഃസാക്ഷി വിഷച്ചോര തുപ്പുന്ന നഗരമേ
ധർമ്മ ഘടികാരനിലകൾ മിഴിപൂട്ടുമ്പോഴും,
നഗര ദുരിത ഘടികാര സൂചകങ്ങൾ കുതിയ്ക്കുന്നു.
നിന്റെ നാൽക്കവലയിൽ കർമ്മനിരതനായ്‌ നിൽക്കുന്നു ഞാൻ,
എങ്കിലും കൺതുറന്നൊന്നു നോക്കാനെനിക്കില്ല നേരം.
തിരക്കാണെനിക്കു നഗരമേ തിരക്കാണ്‌.

എന്നിൽ തറച്ച സൂചകം ചുടുചോര തുപ്പുന്നു
സമയപ്പെരുവഴിയിൽ ആധി പെരുകുന്നു
മധുരം നുകർന്നും പകർന്നും ചിരിക്കുന്നു-
പ്രണയ ശലഭങ്ങൾ പൂഞ്ചിറകു വീശുന്നു.
എങ്കിലും കൺതുറന്നൊന്നു നോക്കാനില്ല നേരം.
തിരക്കാണെനിക്കു നഗരമേ തിരക്കാണ്‌.

തിരക്കാണെന്നും, നഗരമേ തിരക്കാണ്‌
കാലങ്ങളിൽ കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞ്‌ ഒരുനാളെന്നിലെ-
ജീവനെ ചിതലരിക്കുവോളം തിരക്കായിരിക്കും,
എനിക്കും നിനക്കും നഗരമേ തിരക്കായിരിക്കും.
എങ്കിലും മറക്കാതിരിക്കുക നീയെന്നെ,
നഗരമേ മറക്കാതിരിക്കുക.. മറക്കാതിരിക്കുക..

(സന്തോഷ്‌ പെരുനാട്‌ )